Η σέχτα των Ελλήνων Σατανιστών

Έσπειρε τον τρόμο στις ΗΠΑ

Η ιστορία της εγκληματολογίας ανά τον κόσμο βρίθει από κρούσματα της πιο νοσηρής φαντασίας, που είναι δύσκολο να χωρέσει ο ανθρώπινος νους. Κάποια μυαλά υπέκυψαν εξ’ ολοκλήρου στο κτήνος που έκρυβαν μέσα τους, όχι μόνο για να σκοτώσουν, αλλά και για να ηδονιστούν μέσα από το μαρτύριο των θυμάτων τους. Αν η εγκληματική διαστροφή και ο αποτροπιασμός χωρίζονταν σε βαθμίδες, η συμμορία σατανιστών που έσπειραν τον τρόμο και τη φρίκη στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στο Σικάγο, ανήκουν αναμφίβολα στην κορυφή.

Τέσσερις άνδρες, με όχημα ένα κόκκινο βαν, απήγαγαν, βίασαν, βασάνισαν και σκότωσαν 18 γυναίκες τη διετία 1981-82. Μεταξύ αυτών και δύο αδέλφια ελληνικής καταγωγής, οι Andrew και Thomas Kokoraleis. Χριστιανοί ορθόδοξοι στο θρήσκευμα, απολύτως ευάλωτοι όμως στα σατανιστικά κηρύγματα του αρχηγού της σέχτας, Robin Gecht.

Ο τελευταίος είχε «θητεύσει» πλάι στον «δολοφόνο – κλόουν», John Wayne Gacy, που μεταξύ 1972-1978 κακοποίησε σεξουαλικά και δολοφόνησε τουλάχιστον 33 παιδιά και εφήβους, μασκαρεμένος σε κλόουν παιδικών πάρτι.
Ο ανατριχιαστικός serial killer, που είχε δράσει επίσης στο Ιλινόις, καταδικάστηκε το 1980 σε θάνατο και η ποινή του εκτελέστηκε τελικά 14 χρόνια αργότερα.

Λίγο μετά τη σύλληψη του, ο Gecht, για τον οποίο υπήρχαν ενδείξεις ότι ενήργησε σε κάποιες περιπτώσεις ως συνεργάτης του Gacy, δημιούργησε τη δική του δολοφονική ομάδα, επιστρατεύοντας, εκτός από τους αδελφούς Kokoraleis και τον Edward Spreitzer. Ο Andrew Kokoraleis ήταν τότε μόνο 19 ετών, ο Thomas και ο Spreitzer 21, ενώ ο Gecht 28.

Η συμμορία έμεινε στην ιστορία ως «Chicago Rippers» (Αντεροβγάλτες του Σικάγο) και «Ripper Crew», όπως απολύτως δικαιολογημένα τους αποκάλεσε ο Τύπος.

Οι πράξεις τους ανομολόγητες. Βγαλμένες από τα πιο αρρωστημένα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης.

Μυημένοι όλοι στο σατανισμό και τους ιεροτελεστικούς φόνους, λάτρευαν να βασανίζουν τα θύματά τους με τον πιο ειδεχθή τρόπο. Αγαπημένη τους συνήθεια η αφαίρεση στήθους. Στο όνομα του Εωσφόρου, επιδίδονταν σε μαστεκτομή με μαχαίρι και ακολούθως σε… κανιβαλισμό, μασουλώντας τμήματα από τη «λεία» τους, όπως προέβλεπε το «τελετουργικό».

Όλα αυτά συνέβαιναν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο διαμέρισμα ώστε να παραπέμπει σε σατανιστικό «ναό». Φωτισμένος μόνο με κεριά και «διακοσμημένος» με αναποδογυρισμένους σταυρούς, ανίερα σύμβολα του εωσφορισμού και εργαλεία θανάτου.

Η σπείρα δεν έκανε διακρίσεις στα θύματά της, όπως άλλοι serial killers, που στόχευαν αποκλειστικά σε ιερόδουλες. Όποια γυναίκα τους έκανε οπτικά καθώς έκοβαν βόλτες με το βαν, ήταν υποψήφια προς απαγωγή, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Και αυτό ήταν το πιο τρομακτικό για τους πολίτες του Σικάγο.
Η Lorraine Borowski απήχθη το πρωινό της 15ης Μαΐου του 1982 έξω από το μεσιτικό γραφείο, όπου εργαζόταν, ενώ Linda Sutton, επίσης υπό το φως της ημέρας, καθώς περπατούσε πλησίον του Wrigley Field, ενός από τους πιο γνωστούς και πολυσύχναστους τουριστικούς προορισμούς.

Αφού έβαζαν τις γυναίκες βίαια στο βαν, τις οδηγούσαν στον τόπο μαρτυρίου τους, το «σατανικό παρεκκλήσι», όπως το είχε ονομάσει ο Gecht, ο οποίος – και αυτό είναι μάλλον το πιο απίστευτο της ιστορίας – ήταν παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών.

Αρχικά τις βίαζαν υπό τους ήχους απαγγελίας εδαφίων από τη «Βίβλο του Σατανισμού», ή μουσική death metal σε μεγάλη ένταση. Ακολουθούσε ο ακρωτηριασμός του ενός στήθους και στη συνέχεια η δολοφονία, συνήθως με τσεκούρι. Το ανατριχιαστικό «μυστήριο» ολοκληρωνόταν συχνά – πυκνά, όπως οι ίδιοι ομολόγησαν στις καταθέσεις τους, με νέα σεξουαλική βεβήλωση, αυτή τη φορά της ανθρώπινης σορού.

Κατόπιν ξεφορτώνονταν το πτώμα, κυρίως σε χωματερές ή ποτάμια, κρατώντας το στήθος ως λάφυρο για τις επόμενες συνευρέσεις τους. Όπως κατέθεσε αργότερα ο Thomas, στο κουτί συλλογής από στήθη, ο αριθμός είχε φτάσει κάποια στιγμή τα 15…
Το Σικάγο είχε βυθιστεί στον τρόμο και τον πανικό, καθώς τα άψυχα, ακρωτηριασμένα σώματα των γυναικών εντοπίζονταν το ένα μετά το άλλο και η αστυνομική έρευνα δεν είχε σημειώσει καμία πρόοδο. Η σπείρα ουσιαστικά δεν εντοπίστηκε, ένα δικό της λάθος ήταν αυτό που την «πρόδωσε». Ή μάλλον μια επιβίωση εκ θαύματος.

Όταν οι τέσσερις άνδρες πέταξαν μια γυναίκα, ονόματι Beverly Washington, δίπλα στις σιδηροδρομικές γραμμές, νόμιζαν ότι ήταν νεκρή. Όπως και όλα τα υπόλοιπα θύματα, είχε βιαστεί και βασανιστεί. Το δεξί στήθος της είχε χαρακιές, ενώ το αριστερό είχε αφαιρεθεί τελείως. Η Washington ήταν όμως αναίσθητη και όχι νεκρή, καταφέρνοντας με κάποιο τρόπο να επιζήσει, παρά τη μεγάλη αιμορραγία.

Όταν ανέκαμψε, η κατάθεση της στους αστυνομικούς ήταν η αρχή του τέλους για τους «Ripper Crew». Περιέγραψε ένα κόκκινο φορτηγό με γυαλισμένα παράθυρα και φτερά κρεμασμένα από τον καθρέφτη, ενώ έδωσε λεπτομερή περιγραφή του ίδιου του Gecht.
Οι πληροφορίες οδήγησαν εύλογα στη σύλληψη του Gecht και των συνεργών του. Μετά από αυτές, άρχισε να ξετυλίγεται το φρικιαστικό χρονοδιάγραμμα των βασανιστηρίων και των δολοφονιών.

Σχετικά άρθρα