Τα αφρώδη κρασιά, όπως και η μπύρα και το κρασί έχουν φυσαλίδες λόγω του αερίου (διοξείδιο του άνθρακα) που περιέχουν. Στα αφρώδη κρασί το διοξείδιο του άνθρακα ή προστίθεται τεχνητά ή είναι ένα υποπροϊόν ζύμωσης που «παγιδεύεται» μέσα στο κρασί. Υπάρχουν δυο βασικές μέθοδοι για να γίνουν τα αφρώδη κρασιά: Η παραδοσιακή μέθοδος που ακολουθείται για την παραγωγή σαμπάνιας και η Charmat method. Δείτε τις διαφορές τους εδώ:
Ποια είναι η διαφορά της Σαμπάνιας απο άλλους αφρώδεις οίνους;
Ίσως το πιο σημαντικό μέρος της διαδικασίας παραγωγής αφρώδους οίνου (το μέρος που κάνει τις φυσαλίδες!) είναι η δευτερογενής ζύμωση, η οποία λαμβάνει χώρα μέσα στο μπουκάλι. Αυτό συμβαίνει στη παραδοσιακή μέθοδο παραγωγής σαμπάνιας. Ο οινοποιός προσθέτει ένα σιροπώδες διάλυμα κρασιού, ζάχαρης και κυττάρων ζύμης (liqueur de tirage) στο μπουκάλι κρασιού και το σφραγίζει σφιχτά. Καθώς τα κύτταρα ζύμης καταναλώνουν τη ζάχαρη, παράγεται διοξείδιο του άνθρακα. Μόλις συμπληρωθεί η δευτερογενής ζύμωση, οι φιάλες αποθηκεύονται, έτσι ώστε τα στερεά υποπροϊόντα της δευτερογενούς ζύμωσης (κυρίως τα νεκρά κύτταρα ζύμης) να συγκεντρωθούν στον αυχένα της φιάλης και να απομακρυνθούν γρήγορα σε μια διαδικασία που ονομάζεται disgorgement, η οποία γίνεται πριν το μπουκάλι σφραγιστεί με φελλό.
Διαβάστε ακόμα: Όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για την σαμπάνια
Η πίεση μέσα σε ένα μπουκάλι αφρώδους οίνου μπορεί να είναι 2 ή 3πλάσια από την πίεση στα ελαστικά του αυτοκινήτου σας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα αφρώδη μπουκάλια κρασιού μπορούν να σκάσουν τόσο εκρηκτικά, ειδικά αν δεν είναι κατάλληλα παγωμένα – το διοξείδιο του άνθρακα είναι πιο διαλυτό σε ψυχρότερες θερμοκρασίες.
Μόλις βρεθούν στο ποτήρι, οι φυσαλίδες συγκρούονται σε διάφορα σημεία μέσα στο γυαλί, που μπορεί να είναι μικροσκοπικές, ανεπαίσθητες ανωμαλίες του ποτηριού ή ακόμα και σωματίδια σκόνης. Ορισμένα ποτήρια flute σαμπάνιας έχουν επίτηδες γρατζουνιές στο κάτω μέρος, ειδικά για να δημιουργούν μια όμορφη σφαίρα από φυσαλίδες που φτάνουν στην επιφάνεια!
