17.7 C
Thessaloniki
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Θεσσαλονίκη: 39 χρόνια μετά τον σεισμό του 1978 η πόλη θυμάται (pics)

Όλα ξεκίνησαν από το χωριό Στίβος, μεταξύ της λίμνης Κορώνειας και Βόλβης και έφτασαν μέχρι την καρδιά της πόλης, με τον χειρότερο τρόπο, την κατάρρευση μιας πολυκατοικίας στην πλατεία Ιπποδρομίου και τον θάνατο 49 ανθρώπων. Σε αντίθεση όμως με τις ανθρώπινες ρυτίδες, ο χρόνος είναι ευεργητικός στην επούλωση των ρωγμών της γης και 39 χρόνια μετά, τίποτα δεν θυμίζει στην περιοχή τον καταστροφικό σεισμό, μεγέθους 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που σημειώθηκε στις 20 Ιουνίου του 1978.

Ο καθηγητής γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) Σπύρος Παυλίδης, φοιτητής τότε και αργότερα συνεργάτης του καθηγητή Γεωφυσικής Βασίλη Παπαζάχου, μετέβη από την πρώτη στιγμή στο σημείο του επίκεντρου, μαζί με την ομάδα του καθηγητή Δημοσθένη Μουντράκη.

“Ηταν ο πρώτος σεισμός που μελετήθηκε τόσο καλά στην Ελλάδα γιατί έπληξε μεγάλο αστικό κέντρο” ανέφερε χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής, ξεναγώντας μας σε χωριά της κοιλάδας της Μυγδονίας, όπου ήταν εμφανή τα σημάδια του σεισμού.

Αγνατεύοντας τη λίμνη Κορώνεια από ένα ύψωμα, διευκρινίζει ότι υπάρχουν ενεργά ρήγματα περιμετρικά της αλλά, κυρίως, μεταξύ της Κορώνειας και της λίμνης Βόλβης.

“Μεταξύ των δύο λιμνών συντελείται ένα πολύπλοκο και όχι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, σπάζει ο ανώτερος φλοιός και ταυτόχρονα περιστρέφεται” λέει ο κ. Παυλίδης ξεκαθαρίζοντας ότι στην κοιλάδα της Μυγδονίας υπάρχουν περίπου 20 ενεργά ρήγματα που έχουν “δώσει” δύο μεγάλους σεισμούς τον 20ο αιώνα. “Εκτός από το 1978, σεισμική δόνηση, με επίκεντρο κοντά στον Λαγκαδά και την Ασσηρο, μεγέθους 6,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, σημειώθηκε και το 1902”.

Όταν η γη “ράγισε” το 1978, τα σημάδια από το κύριο ρήγμα εμφανίστηκαν κυρίως στα χωριά Στίβος, Γερακαρού και Νικομηδινό. “Ηφαίστεια άμμου παρουσιάστηκαν ενδιάμεσα στις δύο λίμνες, μετατοπίστηκαν και έσπασαν αγωγοί ύδρευσης και άνοιξαν τεράστιες χαραγματιές, από τα νεκροταφεία μέχρι τους δρόμους και τα χωράφια” περιγράφει ο κ. Παυλίδης. Μάλιστα, για πολλά χρόνια μετά τον σεισμό, η Γερακαρού “βούλιαζε” και εμφανίζονταν ρωγμές στην άσφαλτο που όσο και να την βούλωναν με τσιμέντο, “ξανατρυπούσαν” τον δρόμο.

PH12

PH11

“Η σεισμική κίνηση συνεχίστηκε για χρόνια, με σταδιακή επιβράδυνση, οπότε πριν από περίπου 10 χρόνια σταμάτησε” τονίζει ο καθηγητής γεωλογίας στο ρεπορτάζ του Αθηναικού Πρακτορείου.

Έκτοτε, η φύση έθρεψε τις “πληγές” της και γέμισε τις “ρυτίδες”, αντιδρώντας σε ένα φαινόμενο που είναι δείγμα υγείας γιατί, σύμφωνα με τον κ. Παυλίδη, “με τον σεισμό η γη εκτονώνεται”.

Πρόσφατα

Σχετικά άρθρα