Με γνωστά ονόματα Ελλήνων καλλιτεχνών και δωρεάν προσφορά φαγητού και ποτού, οι καζινάρχες των Σκοπίων απομυζούν ό,τι έχει απομείνει από τη συρρικνωμένη οικονομία της Βόρειας Ελλάδας, κυρίως της Θεσσαλονίκης, αλλά και του Ελληνικού Δημοσίου.
Το «ΘΕΜΑ» επισκέφτηκε τη Γευγελή, μπήκε στα καζίνα και δημοσιεύει σήμερα ντοκουμέντα από τις ολοένα αυξανόμενες ροές των Ελλήνων στους βαλκανικούς ναούς του τζόγου. Βράδυ περασμένου Σαββάτου, διασχίζοντας την εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Ευζώνων με κατεύθυνση τη Γευγελή. Αν δεν διαθέτεις GPS κινδυνεύεις να χάσεις την ταμπέλα που δείχνει προς Σκόπια και να καταλήξεις στην Εδεσσα. Ο δρόμος προς τη «γη της επαγγελίας», εκεί δηλαδή όπου φαγητό και ποτό προσφέρονται δωρεάν, τα καύσιμα κοστίζουν φθηνά, όπως και το αλκοόλ και τα τσιγάρα, ενώ ακόμα και μια επίσκεψη στον οδοντίατρο κοστίζει τα μισά λεφτά, είναι δίχως ίχνος υπερβολής από τις χειρότερες οδηγικές εμπειρίες.
Χωρίς έλεγχο στα σύνορα
Επειτα από ταλαιπωρία περίπου μιας ώρας μέσα στο απόλυτο σκοτάδι ξεπροβάλλουν τα πρώτα φώτα. Ο μεθοριακός σταθμός των Ευζώνων είναι σημάδι ύπαρξης πολιτισμού. Δεκάδες Ι.Χ., το ένα πίσω από το άλλο, περιμένουν καρτερικά ένα νεύμα του συνοριακού φύλακα για να περάσουν απέναντι. Ευτυχώς ή δυστυχώς, οι συνοριακοί φύλακες, τόσο από τη μια πλευρά όσο και από την απέναντι, δεν δείχνουν διατεθειμένοι να σε καθυστερήσουν. Δεν μας κάνει εξάλλου εντύπωση ότι στην κρίση του Προσφυγικού η Ειδομένη, 500 μέτρα πιο πέρα, παρέμεινε κλειστή για 3 μήνες με τεράστια ζημιά για το ελληνικό εξαγωγικό εμπόριο, ενώ οι Εύζωνοι, έχοντας την προστασία όλων, έμειναν ανοιχτοί, οι δε πρόσφυγες δεν κατάφεραν ούτε καν να πλησιάσουν την είσοδο των Σκοπίων. Και μιλάμε για μια χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης και καθόλου φιλική προς την πατρίδα μας, με την οποία έχουμε συνεχώς τριβές για σοβαρά εθνικά θέματα. Αλλά ποιος δίνει σημασία τώρα. Το συνάλλαγμα να αλλάζει χέρια…
Οι Σκοπιανοί εξάγουν τουρίστες και εμείς παίκτες για τους «κουλοχέρηδες» και τα τραπέζια του μπλακ τζακ.
Είναι γνωστό εξάλλου ότι τα σύνορα των Ευζώνων δεν έκλεισαν ποτέ. Ούτε και από τους οργισμένους αγρότες, ούτε φυσικά από τους πρόσφυγες που διοχετεύθηκαν στην Ειδομένη. Ποιος θα τολμούσε να κλείσει ή έστω να επιβάλει αυστηρότερους ελέγχους στην είσοδο σε αυτό το κακέκτυπο του Λας Βέγκας όπου κάθε βράδυ παίζονται εκατομμύρια ευρώ; Ωστόσο, προτού περάσεις την πύλη των τριών μεγάλων καζίνων, τουρκικών, αυστριακών και σουηδικών συμφερόντων, όλοι οι επισκέπτες κάνουν μια στάση στα duty free.
Ουρές για αφορολόγητο ουίσκι
Είναι 10 το βράδυ και από την προσέλευση του κόσμου στο κατάστημα με τα αφορολόγητα επί ελληνικού εδάφους έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ελληνικό σούπερ μάρκετ μεσημέρι Σαββάτου. Στα ταμεία θα δεις κι άλλες ουρές. Κόσμο με γεμάτα τα καλάθια από κούτες τσιγάρων και αφορολόγητο ουίσκι. Στο βενζινάδικο, 1.000 περίπου μέτρα πριν από τα σύνορα, θα πληρώσεις την αμόλυβδη 1,56 ευρώ το λίτρο. Στο αμέσως επόμενο, αφού περάσεις τα σύνορα, η αμόλυβδη κοστίζει 1,12 ευρώ και το πετρέλαιο 90 λεπτά το λίτρο. Τα κτίρια όπου στεγάζονται τα καζίνα βρίσκονται σε απόσταση μόλις 200 μέτρων από τον μεθοριακό σταθμό. Καταλαβαίνεις αμέσως τον λόγο. Εδώ ακόμα και οι γάτες μιλούν ελληνικά και το μόνο που υπενθυμίζει τη σλαβόφωνη τοπική διάλεκτο είναι οι επιγραφές των δρόμων. Στο πάρκινγκ του «Princess», δημιούργημα του Τούρκου «βασιλιά των καζίνων» Σουντί Οζκάν, παρατηρείται το αδιαχώρητο. Οι πινακίδες των αυτοκινήτων είναι όλες ελληνικές. Περνάς την κεντρική είσοδο, βγάζεις την απαραίτητη κάρτα, αλλά δεν πληρώνεις ούτε ένα ευρώ. «Ολα κούτρα, φιλαράκι!» αναφωνεί Βορειοελλαδίτης θαμώνας, που σημαίνει «όλα τσάμπα».
Αυτό το καζίνο χτίστηκε αποκλειστικά για Ελληνες. Ο ιδιοκτήτης του προσφέρει χαμηλά μεροκάματα στους υπαλλήλους του (250 με 300 ευρώ) και, εκμεταλλευόμενος την ελληνική κρίση, έχει καταφέρει να το έχει γεμάτο σχεδόν κάθε μέρα. Τα λεωφορεία της τουρκικής επιχείρησης ξεκινούν μέχρι και από τη Λάρισα για να μεταφέρουν κόσμο. Γεμίζουν κυρίως από συνταξιούχους που ταξιδεύουν τρεις ώρες για να αφήσουν στα μηχανάκια τα υπολείμματα της πετσοκομμένης τους από τα μνημόνια σύνταξης. Αν καταφέρεις και επιβιώσεις από το ντουμάνι καπνού που δημιουργείται λόγω του κακού εξαερισμού, ό,τι πιεις και ό,τι φας είναι δωρεάν. Η ποιότητα είναι χαμηλή και το σέρβις κάκιστο. Κι όμως, το «Princess» είναι γεμάτο από συμπατριώτες μας. Βλέπεις οικογένειες σε απαρτία να συνωστίζονται πάνω από τα slot machines και να προσεύχονται για να κερδίσουν. Υπολογίζεται ότι τα καζίνα στη Γευγελή δέχονται 550.000 επισκέψεις Βορειοελλαδιτών τον χρόνο! Μάλιστα πληρώνουν 10% φόρο επί των ακαθάριστων εισπράξεων, ενώ τα ελληνικά 35%. Για να μην αναφέρουμε τα επίπεδα ΦΠΑ και ασφαλιστικών εισφορών που είναι κλάσμα μπροστά σε αυτά που πληρώνουν οι ελληνικές επιχειρήσεις. Οι μαρκίζες με τα πρόσωπα Ελλήνων καλλιτεχνών αποδεικνύουν την οικονομική άνεση που διαθέτουν οι ιδιοκτήτες για να τους φέρνουν ως κράχτες στα καζίνα, την ίδια στιγμή που οι απεγνωσμένες εκκλήσεις για κατάργηση εισόδου (κοστίζει 6 ευρώ) σε εκείνα της Θεσσαλονίκης δεν έχουν κανένα απολύτως αντίκρισμα.
Συνάλλαγμα 60 εκατ. ευρώ
Υπολογίζεται ότι η Γευγελή αποφέρει στα Σκόπια ελληνικό συνάλλαγμα άνω των 60 εκατ. ευρώ! Διαχρονικά η στάση των ελληνικών αρχών απέναντι στο φαινόμενο υπήρξε τόσο προκλητικά αδιάφορη που αγγίζει τα όρια της εθνικής μειοδοσίας. Αξίζει να αναφερθεί ότι εκατοντάδες συμπατριώτες μας εργάζονται στα καζίνα των Σκοπίων ανασφάλιστοι και φυσικά αγνοούνται από τις ελληνικές φορολογικές αρχές. Μέχρι και γραφεία προσέλκυσης και εξυπηρέτησης πελατών έχουν ανοίξει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, κάτω από τη μύτη των Αρχών που περί άλλα τυρβάζουν! Μόνο το καζίνο της Θεσσαλονίκης έχει χάσει 500 θέσεις εργασίας και άλλες τόσες οι εμπορικές επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες της πόλης. Θα πρέπει ακόμα να επισημανθεί ότι η Επιτροπή Ελέγχου και Εποπτείας Παιγνίων (ΕΕΕΠ), υπεύθυνη για τον έλεγχο του τζόγου στην Ελλάδα, δεν έχει επισκεφτεί ποτέ τη Γευγελή παρά τις συνεχείς καταγγελίες για την ανεξέλεγκτη διαρροή χρήματος, αδιαφορώντας τελείως για θέματα της απολύτου αρμοδιότητάς της. Ταξί, λεωφορεία, ραδιόφωνα διαφημίζουν τα καζίνα της Γευγελής, την ίδια ώρα που οι ελληνικές επιχειρήσεις ελέγχονται αυστηρότατα από την ΕΕΕΠ. Διαχρονικά και διακομματικά οι τοπικοί βουλευτές της Θεσσαλονίκης και των διπλανών νομών, παρά το ενδιαφέρον τους για τα συμφέροντα της περιοχής τους, όχι μόνο δεν αντιδρούν και δεν προτείνουν τη λήψη μέτρων, αλλά δεν κάνουν ούτε δηλώσεις για το θέμα. Πέραν όμως των βουλευτών και άλλες αρμόδιες αρχές, όπως η Περιφέρεια, το ΣΔΟΕ, η Ελληνική Αστυνομία, δεν έχουν δώσει δείγματα ότι το θέμα τούς ενδιαφέρει. Η αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου με δήλωσή της στο «ΘΕΜΑ» κάνει λόγο για αφαίμαξη της ελληνικής κοινωνίας: «Σε μια εποχή που η Ελλάδα γονατίζει από την κρίση, συμπολίτες μας -από οικονομική αδυναμία, από αδιαφορία, από άγνοια(;)- γεμίζουν τα βαλκανικά καζίνα συμβάλλοντας στην αφαίμαξη της ελληνικής οικονομίας και στην ερήμωση της τοπικής αγοράς και παραγωγής».
Ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Βορείου Ελλάδος, Δημήτρης Μπακατσέλος, εστιάζει στο ζήτημα ενίσχυσης των ελέγχων στα σύνορα για την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου, επισημαίνοντας ωστόσο και τα οφέλη που έχει η περιοχή από τον τουρισμό. «Το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο έχει πολλές φορές επισημάνει την ανάγκη διενέργειας τέτοιων ελέγχων και μάλιστα με συγκεκριμένες προτάσεις για τη χρήση σύγχρονων μηχανημάτων που εξασφαλίζουν μεγαλύτερη αξιοπιστία και ταχύτητα». Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, με τον οποίο επικοινωνήσαμε, αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση για το ζήτημα των καζίνων και των ανεξέλεγκτων συνόρων.
Ο Τούρκος «βασιλιάς των καζίνων»
Ο Σουντί Οζκάν δραστηριοποιείται στα καζίνα της Τουρκίας από τη δεκαετία του 1990. Σύμφωνα με πληροφορίες από δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, η περιουσία του εκτιμάται σε 1 δισ. δολάρια, αναφέροντας μάλιστα ότι ο Οζκάν είχε κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή ύψους 250 τρισ. τουρκικών λιρών την περίοδο 1995-1998, καθώς και για ξέπλυμα μαύρου χρήματος που προήλθε από παράνομες δραστηριότητες στις οποίες φέρεται να συμμετείχε. Εξαιτίας αυτών των κατηγοριών και επειδή του είχε απαγορευτεί η είσοδος στην Τουρκία αναγκάστηκε να παραμείνει για αρκετά χρόνια στο εξωτερικό. Τελικά έπειτα από διαπραγματεύσεις με το τουρκικό κράτος συμφώνησε να καταβάλει 40 εκατ. ευρώ έναντι του συνολικού χρέους των οφειλόμενων φόρων και έτσι κατάφερε να επιστρέψει στην πατρίδα του το 2003. Ο Οζκάν είναι παντρεμένος με τη Λευκορωσίδα Κατσιαρίνα. Ο γάμος τους έγινε στην έπαυλη που διαθέτει ο ιδιοκτήτης του «Princess» στον Αγιο Μαρτίνο, νησί στη βορειοανατολική Καραϊβική, περίπου 300 χλμ. ανατολικά του Πουέρτο Ρίκο. Ο Τούρκος μεγαλοεπιχειρηματίας, εκτός από τα καζίνα, είναι γνωστός και για τη συμμετοχή του σε εταιρείες ενέργειας, ενώ έχει κάνει πολλές φιλανθρωπίες και δωρεές σε σχολεία και νοσοκομεία της χώρας του.
πηγή: protothema.gr
