Ο 27χρονος Γιώργος Φουντούλης και ο 22χρονος Μανώλης Καπελώνης είναι οι δύο νεαροί που έπεσαν νεκροί στην τρομοκρατική επίθεση που σημειώθηκε το βράδυ της Παρασκευής έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Το τρίτο άτομο, ο 29χρονος Αλέξανδρος Γέροντας, που δέχτηκε, επίσης, τα πυρά των αγνώστων έχει τραυματιστεί βαρύτατα στον θώρακα και την κοιλιακή χώρα.
Σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα, οι δύο δράστες πάρκαραν τη μοτοσικλέτα τους στη λεωφόρο Ηρακλείου και κατευθύνθηκαν πεζοί προς τα δύο μέλη της ΧΑ, πυροβολώντας τους συνολικά 12 φορές.
Ο ένας εκ των θυμάτων εργαζόταν σε καφέ μπαρ του Ηρακλείου και ο δεύτερος σε επιχείρηση του πατέρα του.
Πηγή: protothema.gr
ποιόν δηλαδή εννοείς?
1. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, γνωρίζουμε μόνο τους νεκρούς, και όχι τους δράστες της δολοφονίας. Δεν μπορούμε να προκαταβάλουμε ούτε πως ήταν πχ ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ μαφιόζων, ούτε πως ήταν εσωτερική εκκαθάριση της Χ.Α για τη δημιουργία «μαρτύρων» και πρόκληση συμπάθειας, ούτε πως ήταν ένοπλο αντιφασιστικό χτύπημα. Μέχρι αυτό να ξεκαθαριστεί, κι αν δεν παραμείνει μια δολοφονία-φάντασμα, όπως αυτή της Μαρφίν, με ξεκάθαρη μικροπολιτική σπέκουλα από χίλιες μεριές, δεν μπορούμε να έχουμε και σαφή θέση.
2. Έγινε από την πρώτη στιγμή σαφής η πρόθεση της κυβέρνησης και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης να επαναφέρουν την μπαρούφα περί «δύο άκρων». Ο θάνατος πλασάρεται σαν θέαμα, το οποίο οι μάζες πρέπει να καταναλωσουν ώστε να νιώσουν αυτό το οποίο πρέπει να νιώσουν και να προετοιμαστούν για την ολόψυχη στήριξη της κρατικής βίας που θα συνεχιστεί με σκληρότερες δόσεις απέναντι στην όποια αντιστεκόμενη μειοψηφία. Έτσι, ο…φιλελεύθερος Βαλλιανάτος μπορεί να δηλώνει πως «σήμερα είμαστε όλοι χρυσαυγίτες» όπως ακριβώς σε κάθε εξέγερση οι μικροαστοί δήλωναν πως «είμαστε όλοι ματατζήδες» και όπως θα δηλώσουν σίγουρα κάποια στιγμή πως «είμαστε όλοι τραπεζίτες».
3. Το σύνθημα «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» δεν είναι κενό περιεχομένου. Ο μαχητικός αντιφασισμός, είτε στην ατομική, είτε στην μαζική του μορφή, είναι ένα από τα βασικά μέσα για την αντιμετώπιση του φασιστικού φαινομένου στο δρόμο/στις γειτονιές κτλ. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως οποιαδήποτε επιθετική πράξη ενάντια σε φασίστες μπαίνει στοην ίδια χύτρα και βγαίνει καθαγιασμένη ως επαναστατική. Αντιθέτως, κρίνεται και από την αποτελεσματικότητα της, και από τα μέσα που χρησιμοποιεί και από την κοινωνική αποδοχή που μπορεί αυτή να έχει.
4 και τελευταίο. Δεν πανηγυρίζουμε, αλλά ούτε λυπόμαστε. Είναι βαθιά η πεποίθηση μας πως ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του, και πως αν σ’ αρέσει να παίζεις με μαχαίρια, κάποια στιγμή θα κοπείς. Δεν κατανοούμε ούτε κάποιους συντρόφους που…πανηγυρίζουν λες κι η απουσία δύο φασιστών θα εξαλείψει το φασισμό, αλλά ούτε κάποιους άλλους που παίζουν μαζοχιστικά(?) το παιχνιδάκι του Κράτους, μοιράζοντας προκαταβολικά ευθύνες στο χώρο.