Μόνο ως η κορυφή του παγόβουνου μπορεί να χαρακτηριστεί η αποστασιοποίηση του ΔΝΤ από τις επίσημες προβλέψεις των Ευρωπαίων για τους δημοσιονομικούς στόχους της τετραετίας 2015- 2018.
Στην πραγματικότητα, το Ταμείο δημοσιοποιώντας τις δικές του προβλέψεις για πολύ χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα την επίμαχη περίοδο, λέει στους Ευρωπαίους ότι εάν δεν ληφθούν πρόσθετα μέτρα ή αν δεν μειωθούν δραστικά οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας, υπάρχει “τρύπα” στη χρηματοδότηση του, βάθους 3,9 δισ ευρώ!
Επί της ουσίας, το ΔΝΤ παίρνει θέσεις μάχης εν όψει της επικείμενης αξιολόγησης και των αποφάσεων για το ελληνικό Χρέος, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες που αναφέρουν ότι η Ν. Βελκουλέσκου και οι τεχνοκράτες του Ταμείου είχαν κρατήσει σαφείς αποστάσεις από τους Ευρωπαίους κατά τη διαπραγμάτευση του Αυγούστου, όταν και έκλεισε άρον- άρον η συμφωνία για το τρίτο πρόγραμμα.
Με απλά λόγια, το Ταμείο ακολουθώντας την πάγια τακτική του, εκτιμά ότι η απόδοση των μέτρων που συμφωνήθηκαν μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών θεσμών, είναι μάλλον “παραφουσκωμένη” και εξυπηρετεί τη λογική του περιορισμού του κόστους για τον ESM, ο οποίος βάζει το… χρήμα για το τρίτο δάνειο.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι προβλέψεις των εσόδων από το ΦΠΑ. Μόνο για φέτος, δηλαδή ούτε για έξι μήνες συναλλαγών, η Αθήνα κατάφερε να περάσει την εκτίμηση ότι θα εισπραχθούν 795 εκατ. ευρώ! Σε αυτά προστέθηκαν, μάλιστα, στη συνέχεια άλλα 168 εκατ. ευρώ από την εφαρμογή για πρώτη φορά ΦΠΑ 23% στα ιδιωτικά σχολεία!
Η έτερη ένσταση των δανειστών έχει να κάνει με το χρόνιο πρόβλημα της χαμηλής εισπραξιμότητας. Επί της ουσίας, οι τεχνοκράτες θεωρούν ότι η “τρύπα” των 3,3 δισ ευρώ στα φορολογικά έσοδα δεν οφείλεται μόνο στον ετεροχρονισμό των φορολογικών δηλώσεων και του ΕΝΦΙΑ- όπως υποστηρίζει το υπουργείο Οικονομικών- αλλά αφενός στην κόπωση των φορολογούμενων αφετέρου στην αδυναμία των μηχανισμών του υπουργείου Οικονομικών να συλλέξει φόρους και πρόστιμα.
Αφήνοντας κανείς κατά μέρος τις διαφορετικές προβλέψεις, που μαρτυρούν σε κάθε περίπτωση το ηλεκτρισμένο κλίμα στις σχέσεις ΔΝΤ- Ευρωπαίων, είναι προφανές ότι το Ταμείο απαιτεί με το… καλημέρα, πιο δραστικές παρεμβάσεις στο σκέλος της χρηματοδότησης του νέου προγράμματος, “φωτογραφίζοντας” την απομείωση του Χρέους με “εργαλεία” την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και της περιόδου χάριτος κατά τουλάχιστον 30 χρόνια, χωρίς όμως να αποσύρουν το “κούρεμα” επειδή ακριβώς προβλέπουν ότι οι βασικές παραδοχές του προγράμματος (όπως τα πρωτογενή πλεονάσματα) δεν “βγαίνουν”.
