«Πως φτάσαμε στις δηλώσεις Περιστέρη για τον σκελετό του… κοντούλη;», αναρωτιέται η συνεργάτιδα του Ανδρόνικου ,Στέλλα Δρούγου επισημαίνοντας ότι οι ξένοι δεν μας θεωρούν σοβαρούς επιστήμονες, παρά μόνο εθνικιστές.
Σε αντίθεση με την ανασκαφή της Αμφίπολης και όλα τα φώτα της δημοσιότητας στραμμένα πάνω της, μια από τις ανασκαφές που αθόρυβα και ανά διαστήματα διεξάγεται στις Αιγές εδώ και χρόνια, επιβεβαιώνει τη δύναμη της ελληνιστικής παράδοσης της βασιλικής πρωτεύουσας των Μακεδόνων και μετά την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους.
Δεν χρειάστηκε παραπάνω από μια εβδομάδα για να έρθουν στο φως νέα ευρήματα στον Τομέα Τσακιρίδη, στο κέντρο της αρχαίας πόλης των Αιγών στη Βεργίνα, στην πρόσφατη ανασκαφή υπό την εποπτεία της ομότιμης καθηγήτριας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και συνεργάτιδας του Μανόλη Ανδρόνικου, Στέλλας Δρούγου.
Με οικονομικά μέσα που επιεικώς θα χαρακτηριζόντουσαν πενιχρά και με κύριο όπλο τον ενθουσιασμό και την αγάπη μια χούφτα ανθρώπων (10 φοιτητές και 3 συνεργάτες) ανέσυραν ειδώλια, κεραμική και άλλα ευρήματα που την Πέμπτη 5 Μαρτίου παρουσίασαν στην Αίθουσα Τελετών του παλαιού κτιρίου Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, στο πλαίσιο του Αρχαιολογικού Συνεδρίου για τις ανασκαφές του 2014 στη Μακεδονία και τη Θράκη. Ο χώρος βρίσκεται στα βορειοδυτικά του γνωστού Μητρώου της Βεργίνας και τον χωρίζει από αυτόν ένας από τους χαρακτηριστικούς ξηροπόταμους που διασχίζουν την αρχαία πόλη.
Ανασκαφή με 100 – 200 ευρώ
«Σκάψαμε 4 μέρες με 100 – 200 ευρώ», λέει στο thetoc.gr η κυρία Δρούγου. «Εδώ και 5 – 6 χρόνια σκάβουμε με τους φοιτητές μ’ αυτά τα λίγα χρήματα και μετά κάνουμε μαθήματα/σεμινάρια, επεξεργαζόμαστε, δηλαδή, τα ευρήματα. Εχουμε δημοσιεύσει μερικά άρθρα για το τέλος των Μακεδονικών πόλεων. Χρόνο με το χρόνο επιβεβαιώνεται ότι μπορεί να έχουμε κατάκτηση των Ρωμαίων μετά την μάχη στην Πύδνα το 164, οι Αιγές, όμως, όπως και η Πέλλα δεν καταστρέφονται. Βλέπουμε ότι η πόλη εξακολουθεί να ζει, να χρησιμοποιεί παλιά αρχιτεκτονικά μέλη, να χτίζει θεμέλια από πέτρες. Δεν χάνεται κάθε ζωή. Υπάρχει μια συνέχεια στη δραστηριότητα….»
”Δηλώνω απογοητευμένη από το μάθημα της Αμφίπολης”
Με όσο ενθουσιασμό μιλά για τις Αιγές, με άλλη τόση απογοήτευση η κυρία Δρούγου αναφέρεται στην ανασκαφή του λόφου Καστά στην Αμφίπολη: «Το μάθημα της Αμφίπολης ήταν πολύ σημαντικό και είμαι πραγματικά πολύ απογοητευμένη. Το θεωρώ μεγάλο φιάσκο αυτό που έγινε το καλοκαίρι.
Απλά είναι τα πράγματα: “Ντύθηκε” με περισσευούμενα στοιχεία κάτι που ακόμα δεν ξέρουμε… Σαφώς και το ίδιο το μνημείο είναι πολύ σημαντικό αλλά έπρεπε να το “ντύσουμε” με τη στολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου για να γίνει ντόρος; Παραβιάσαμε την ιστορία, τα ιστορικά γεγονότα, και από την άλλη μεριά χωρίς να είναι έτοιμος ο ανασκαφέας, ο επιστήμονας, δηλαδή, άρχισαν να λέγονται ανοησίες. Και φτάσαμε στην πρόσφατη δήλωση (σ.σ. της κυρίας Περιστέρη) για τον σκελετό του… κοντούλη. Τι είναι αυτά; Ο διεθνής επιστημονικός κύκλος γελά εις βάρος μας μ’ αυτά τα αρχαιολογικά καμώματα. Δεν μας θεωρούν σοβαρούς επιστήμονες, παρά μόνο εθνικιστές. Λένε τι παραβιάζουμε ην ιστορία υπέρ των εθνικών μας ιδεοληψιών. Γιατί επιτρέψαμε μια τέτοια κατάσταση;»
Στη Μακεδονία η ελληνιστική παράδοση συνεχίζεται και μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση
Όπως επισημαίνει στο thetoc.gr η κυρία Δρούγου, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης δεν είχε χρήματα για να γίνει η ανασκαφή στις Αιγές.
«Δουλέψαμε σ’ έναν τομέα που έχουμε “ανοίξει” εδώ και 5 – 6 χρόνια και είναι κοντά στο ιερό της Μητέρας των Θεών, της Κυβέλης, από το οποίο είχαν προκύψει ευρήματα τη δεκαετία του ΄90».
Στον τομέα Τσακιρίδη η αρχαιολογική σκαπάνη εντόπισε εργαστήρια με κανάλια, με αγωγούς νερού και αυλές στρωμένες με πέτρα.. Οριστικά οι Ρωμαίοι εγκαθίσταται στη Μακεδονία με διοικητικά μέτρα και εκπροσώπους γύρω στο 150 π.Χ. «Αυτό δεν σημαίνει ότι χάθηκε κάθε ζωή. Υπήρξε μια συνέχεια στη δραστηριότητα. ΄Εχουμε την ίδια κεραμεική, την ίδια παραγωγή ειδωλίων, οικισμούς και με φτωχότερα σπίτια, ενώ οι πόλεις κόβουν αυτόνομο, φτηνό νόμισμα. Οι Αιγές δεν καταστράφηκαν απότομα, ούτε η Πέλλα. συνέχισαν να ζουν και σιγά – σιγά μέχρι την αρχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπου γίνεται ο Αύγουστος αυτοκράτορας των Ρωμαίων και έχουμε μια άλλη πολιτική στη Μεσόγειο. Γίνεται ρωμαιοκρατία αλλά η παράδοση αυτή η ελληνιστική συνεχίζεται», μας λέει η κυρία Δρούγου
