Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί στα καθίσματα των λεωφορείων τα πολύχρωμα σχέδια έχουν πάντα μια ρετρό, δεκαετίας του ’80, διάθεση σε σημείο που να μοιάζουν πως δημιουργήθηκαν πολλά χρόνια πριν; Ενδεχομένως όχι, αλλά όπως και να έχει φαίνεται πως υπάρχει λόγος πίσω από την επιλογή τους, η οποία δεν είναι καθόλου τυχαία.
Ο λόγος που είναι τόσο αδιάφορα, σχεδόν άσχημα, καθώς αποτελούνται πάντα από γεωμετρικά σχέδια και αδιάφορα χρώματα είναι κυρίως για να μην δείχνουν πόσο βρώμικα και να μην παρατηρούμε εύκολα πόσους λεκέδες κρύβουν.
Στο μάτι του επιβάτη τα καθίσματα δείχνουν σχετικά καθαρά, εκτός από ακραίες φυσικά περιπτώσεις, αλλά η αλήθεια είναι πως κρύβουν πάρα πολλή βρωμιά και μικρόβια, τα οποία θα ήμασταν σε θέση να δούμε μόνο αν τα υφάσματα είναι μονόχρωμα. Κάτι σαν οπτική ψευδαίσθηση, δηλαδή.
Σύμφωνα με το BBC, αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους αλλά εννοείται πως υπάρχουν κι άλλοι, όπως για παράδειγμα η ανθεκτικότητα των υφασμάτων.
Όπως εξηγεί η Harriet Wallace-Jones, συνιδρύτρια του στούντιο Wallace Sewell που σχεδίασε τα καθίσματα του TFL, φορέα συγκοινωνιών του Λονδίνου, η μοκέτα είναι σαφώς πιο ανθεκτική από ένα απλό μάλλινο ύφασμα. Και δεδομένου πως καθημερινά τα καθίσματα χρησιμοποιούνται από εκατομμύρια επιβάτες, πρέπει να αντέχουν στο χρόνο και να είναι ασφαλή, αφενός να μην απορροφούν εύκολα την υγρασία κι αφετέρου να μην είναι εύφλεκτα.
Άλλος ένας λόγος είναι η μόδα και το ότι οι τάσεις της περνούν σχετικά γρήγορα, οπότε οποιοδήποτε πρωτότυπο σχέδιο μετά από λίγο καιρό θα δείχνει αναπόφευκτα παλιομοδίτικο. Επομένως, οι επιλογές που υπάρχουν στο σχεδιασμό τους αναγκαστικά μειώνονται και πρέπει να είναι πιο «αδιάφορες».
