Δραματική είναι η κατάσταση στη Μαριούπολη της Ουκρανίας η οποία βρίσκεται, εδώ και ένα μήνα, υπό τον ασφυκτικό κλοιό των στρατευμάτων της Ρωσίας. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ακριβώς τι συμβαίνει στη Μαριούπολη αφού, όπως μετέδωσε από την Οδησσό η Γεωργία Λαγού στο κεντρικό δελτίο του Open, στην πόλη δε λειτουργούν οι τηλεπικοινωνίες.
Οι άνθρωποι που κατάφεραν να διαφύγουν από τη Μαριούπολη και να τής μιλήσουν, ωστόσο, αποτύπωσαν πραγματικά τη φρίκη του πολέμου. Άλλοι επιθυμούσαν να τα πουν και να καταγραφούν στην κάμερα και άλλοι λύγισαν απλώς και μόνο που τα είπαν στους δημοσιογράφους. Χαρακτηριστικά, η Κατερίνα, η οποία κατάφερε να ξεφύγει από την επίγεια κόλαση της Μαριούπολης, είπε ότι είδε να περνούν ρωσικά άρματα μάχης πάνω από άψυχα σώματα ακόμα και παιδιών. Η ίδια προσπάθησε σώσει ένα μικρό κοριτσάκι. Η ίδια, όπως και όσοι φτάνουν στην Οδησσό από τη Μαριούπολη, είναι πραγματικά παγωμένη.
Πόλεμος στην Ουκρανία: Τσετσένοι πυροβολούν κτίρια στη Μαριούπολη και φωνάζουν «Αλλάχου Ακμπάρ»
Η Μαριούπολη έχει σβηστεί από τον χάρτη. Οι οδομαχίες συνεχίζονται, τα τρόφιμα στερεύουν, οι άνθρωποι τρέφονται στα συσσίτια και ψάχνουν μανιωδώς τους συγγενείς τους, δήλωσε χαρακτηριστικά. Την ίδια ώρα, όπως καταγγέλλει και ο δήμος της Μαριούπολης 20.000 – 30.000 άμαχοι εγκατέλειψαν την πόλη ενώ οδηγήθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις στη Ρωσία χωρίς να το γνωρίζουν.
Αγωνία για τους 700 υγειονομικούς
Ταυτόχρονα, αγνοείται η τύχη 700 ατόμων οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο στο υπόγειο νοσοκομείου της πόλης. Πρόκειται για υγειονομικούς αλλά και για κατοίκους που βρήκαν καταφύγιο ώστε να ξεφύγουν. Σύμφωνα με την καταγγελία του δήμου Μαριούπολης οι άνθρωποι αυτοί είναι όμηροι στα χέρια των Ρώσων ενώ περνούν οι εβδομάδες και δεν υπάρχουν νέα ούτε για το δημοτικό θέατρο, ούτε για τη σχολή καλών τεχνών όπου είχαν βρει καταφύγιο 400 άτομα. Στο μαύρο αυτό κατάλογο προστίθενται τώρα και τα 700 άτομα που ήταν μέσα στο δημοτικό θέατρο της πόλης. Όπως πληροφόρησε τα μέσα η την αντιπρόεδρος της ουκρανικής κυβέρνησης την Κυριακή, 27 Μαρτίου, επιχειρήθηκε το άνοιγμα δύο ανθρωπιστικών διαδρόμων για τους οποίους δεν υπήρξαν νεότερα σχετικά με το εάν κατάφεραν τα λεωφορεία, τα οποία βρίσκονταν στο Μπερντιάνσκ, να προσεγγίσουν τη Μαριούπολη ή κατά πόσο κατάφεραν κάτοικοι, με τα ιδιωτικά τους αυτοκίνητα, να εγκαταλείψουν την πόλη.
