«Φαύλη συνήθεια» χαρακτηριζόταν από πολλούς η αυτοϊκανοποίηση κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα. Ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός την είχαν καταδικάσει ως αμαρτωλή πράξη και υποστήριζαν ότι βεβηλώνει τα όργανα που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο για αναπαραγωγή.
Θρησκευτικοί κύκλοι και εμπειρογνώμονες ιατροί στη βικτωριανή Αγγλία και στην Αμερική, τάσσονταν ένθερμα κατά του αυνανισμού.
Γράφονταν βιβλία που τον επικήρυσσαν, όπως «Αυνανισμός: το φρικτό αμάρτημα της μόλυνσης του εαυτού και οι τρομερές συνέπειές του».
Σύντομα, η αυτοϊκανοποίηση δεν θεωρούνταν μόνο ηθικό αμάρτημα, αλλά και ψυχοσωματική ασθένεια που έχρηζε θεραπείας.
Τον αυνανισμό προσπάθησε να θεραπεύσει και ο γιατρός John Harvey Kellogg που εργαζόταν σε ένα Σανατόριο στο Μίσιγκαν, δημιουργώντας τα διάσημα δημητριακά το 1894.
Ο γιατρός απείχε από το σεξ. Θεωρούσε ότι έκανε κακό στη σωματική, συναισθηματική και πνευματική ευημερία. Δεν παντρεύτηκε ποτέ. Με τη σύντροφό του κοιμόντουσαν σε ξεχωριστά κρεβάτια και υιοθέτησαν τα παιδιά τους.
Όπως ήταν φυσικό, τασσόταν και κατά του αυνανισμού.
«Αν η εμπορία ανθρώπων είναι μια απάνθρωπη αμαρτία, τότε η μόλυνση του εαυτού είναι έγκλημα διπλά αποτρόπαιο», ανέφερε στο βιβλίο του «In Plain Facts for Old and Young: Embracing the Natural History and Hygiene of Organic Life».
Σύμφωνα με τον Kellogg, υπήρχαν 39 συμπτώματα του αυνανισμού, μεταξύ των οποίων ήταν η γενική αναπηρία, η ελαττωματική ανάπτυξη, οι διακυμάνσεις της διάθεσης, η αστάθεια, κακή στάση του σώματος, οι δύσκαμπτες αρθρώσεις, η επιθυμία για πικάντικα τρόφιμα, η ακμή, αύξηση των παλμών της καρδιάς και επιληψία.
Ο Kellogg υποστήριζε ότι ένας τρόπος για να θεραπευτεί ο αυνανισμός, ήταν η υγιεινή διατροφή. Θεωρούσε ότι το κρέας, τα φαγητά με έντονες γεύσεις, τα καυτερά και τα γλυκά αύξαναν τη σεξουαλική επιθυμία.
Τα πρώτα κουτιά Kellogg’s που κυκλοφόρησαν
«Τα κρέατα, οι διεγερτικές σάλτσες, τα γλυκά ερεθίζουν τα νεύρα και προκαλούν τη διέγερση των σεξουαλικών οργάνων» υποστήριζε.
Κατά συνέπεια, πίστευε ότι μια τροφή χωρίς ιδιαίτερη γεύση δεν θα είχε αφροδισιακές ιδιότητες.
Τα κορν φλέικς δημιουργήθηκαν κατά λάθος, όταν μια μέρα ο γιατρός και ο αδερφός του Wll Kellogg άφησαν μαγειρεμένο σιτάρι να καθίσει και έφυγαν. Όταν γύρισαν συνειδητοποίησαν ότι το σιτάρι είχε μπαγιατέψει, αλλά αποφάσισαν για οικονομικούς λόγους να το χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν φύλλα ζύμης. Αντί για φύλλα έφτιαξαν νιφάδες, τις έψησαν και τις έδωσαν στους ασθενείς. Τις νιφάδες τις ονόμασε «γκρανόλα».
Αυτές οι σχεδόν άγευστες νιφάδες ήταν για το Kellogg η ιδανική τροφή για να καταπολεμηθεί η αυτοϊκανοποίηση.
Το πρόγραμμα αντιμετώπισης του περιείχε καθημερινή άσκηση, κολύμβηση, κατανάλωση δημητριακών και ελάχιστο κρέας.
Οι νιφάδες δημητριακών αγαπήθηκαν από τους ασθενείς του σανατορίου. Το 1906 ο αδερφός του William Kellogg αποφάσισε να βγάλει το προϊόν στην αγορά. Για να γίνει όμως πιο φιλικό προς το κοινό, πρόσθεσε την αμαρτωλή «διεγερτική» για τον αδερφό του, ζάχαρη. Και αυτός ήταν ο λόγος που τα δυο αδέρφια τσακώνονταν για δεκαετίες.
Παρ’ όλα αυτά ο Will Kellogg δημιούργησε την εταιρία Kellogg Company και ακολούθησε το επιχειρηματικό του σχέδιο. Το 1907 έκανε μια διαφημιστική καμπάνια που προσέφερε ένα δωρεάν κουτί δημητριακά σε όποια γυναίκα τολμούσε να κλείσει το μάτι στον μπακάλη της. Παρά την αποτροπή του αδερφού του ο Will Kellogg κατάφερε να κάνει γνωστά τα δημητριακά σε όλο τον κόσμο και αυτός έγινε ο «βασιλιάς των δημητριακών».
Εκτός όμως, από τις αλλαγές στη διατροφή, ο Kellogg προέβαινε και σε πιο δραστικά μέτρα. Στα αγόρια που θεωρούσε ότι είχαν εθιστεί στον αυνανισμό, πρότεινε να δέσουν ένα σύρμα στο πέος τους για να μην διεγείρονται.
Για τα κορίτσια, υποστήριζε ότι πρέπει να κάψουν την κλειτορίδα τους με φαινόλη και να μην την αγγίζουν ποτέ.
Έλεγε στους γονείς ότι τα συμπτώματα του αυνανισμού στα κορίτσια ήταν: η ξαφνική, έντονη αδυναμία,
η απότομη μεταστροφή του χαρακτήρα από ένα ειλικρινές παιδί, σε οξύθυμο και ανυπάκουο, η αφύσικη τόλμη ενός μικρού κοριτσιού, που ήταν πάντα συνεσταλμένο, η ξαφνική άνεση με τα αγόρια, τα θαμπά και ανέκφραστα μάτια και βλέμμα στο κενό.
