Tους βασικούς άξονες της οικονομικής επανεκκίνησης παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όπως ανέφερε, «το πρόγραμμα της μετάβασης από την αβεβαιότητα του σήμερα στην ασφάλεια του αύριο θα ανεβάσει το ύψος των παρεμβάσεών μας στα 24 δισ. Και εδράζεται σε τρεις πυλώνες: Στήριξη εργασίας, μείωση φόρων, τόνωση επιχειρηματικότητας.
Έχει, δηλαδή, τα εξής χαρακτηριστικά: Ενισχύει την συνοχή της κοινωνίας, προστατεύοντας τις θέσεις απασχόλησης. Ανακουφίζει τα νοικοκυριά, μειώνοντας τα καθημερινά τους έξοδα. Και διευκολύνει τον κόσμο της αγοράς, ώστε να κινητοποιηθεί ξανά.
Με άλλα λόγια, και αυτή η δέσμη μέτρων έχει κοινωνική σφραγίδα και αναπτυξιακή υπογραφή. Είναι, όμως, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της συγκεκριμένης περιόδου.
Κλειδί του σχεδιασμού είναι το έκτακτο και προσωρινό πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ για την απασχόληση. Όπως δηλώνει και το όνομά του, είναι η σύμπραξη του κράτους και όλων των δυνάμεων της παραγωγής, ώστε να μην χαθούν θέσεις εργασίας μέσα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.
Θυμίζω ότι έως τώρα στην Ελλάδα οι απολύσεις ήταν λιγότερες από όσες καταγράφονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι και οι επαγγελματίες της χώρας ενισχύθηκαν με τον μισθό ειδικού σκοπού. Ενώ το κράτος κάλυψε πλήρως τις ασφαλιστικές τους εισφορές.
Το ευνοϊκό αυτό καθεστώς επεκτείνεται όχι μόνο στον Μάιο, αλλά και για τον Ιούνιο και τον Ιούλιο για τους κλάδους που έχουν πληγεί περισσότερο.
Στο εξής, όμως, η επιδότηση της εργασίας σε αναστολή θα συνδυάζεται με τη χρηματοδότηση της πραγματικής απασχόλησης.
Συνάντησα ξενοδόχους που με ρωτούσαν πώς θα απασχολήσουν όλο το προσωπικό τους, όταν φέτος οι πελάτες θα είναι πολύ λιγότεροι από όσους συνήθως φιλοξενούν. Τον ίδιο προβληματισμό έχουν και επαγγελματίες της εστίασης, που ξανανοίγουν τη Δευτέρα που μας έρχεται τα μαγαζιά τους ύστερα από τρεις μήνες.
Έχουν δίκιο. Τους άκουσα και τους απαντώ: Οι επιχειρήσεις που είδαν τον τζίρο τους να εξανεμίζεται και τώρα αντιμετωπίζουν χαμηλότερη ζήτηση θα μπορούν, έως τα τέλη Οκτωβρίου, να προσαρμόζουν ανάλογα και τον χρόνο εργασίας των υπαλλήλων τους.
Οι τελευταίοι, ωστόσο, αν χρειαστεί να δουλέψουν λιγότερο, θα εξακολουθήσουν να αμείβονται σχεδόν με τον ίδιο μισθό. Και με πλήρως καλυμμένες τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Με ποιον τρόπο; Γιατί το πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ θα καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της διαφοράς στην αμοιβή.
Και, βέβαια, όριο ασφαλείας θα παραμένει ο βασικός μισθός. Ενώ παρατείνονται και όλα τα επιδόματα ανεργίας, ώστε κανείς να μη μείνει απροστάτευτος.
Με λίγα λόγια, αυτός ο μηχανισμός ενίσχυσης της απασχόλησης απ’ τη μία πλευρά επιτρέπει στις επιχειρήσεις που χτυπήθηκαν να ανασάνουν, μειώνοντας το κόστος εργασίας και επιτρέποντάς τους ευελιξία στη διάταξη του προσωπικού τους. Απ’ την άλλη, θωρακίζει την απασχόληση, αποκλείοντας κάθε απόλυση εργαζομένου που μπαίνει σε αυτό το πλαίσιο, και προστατεύει τις αποδοχές.
Στο δίλημμα, συνεπώς, «επίδομα ανεργίας ή ενίσχυση εργασίας», επιλέγω την ενίσχυση εργασίας. Είναι η μόνη υπεύθυνη και ρεαλιστική απάντηση στα λουκέτα που απειλούν, πια, όλες τις οικονομίες.
Τονίζω και πάλι ότι είναι μια παρέμβαση που έχει προσωρινό χαρακτήρα. Αυτόν το δρόμο ακολουθούν, άλλωστε, χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Αυστρία, με στόχο να ανακόψουν την επίθεση της ανεργίας.
Το πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ χρηματοδοτείται από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SURE. Σε πρώτη φάση θα κοστίσει 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Και βέβαια ακόμα δεν έχουμε συνυπολογίσει στο σχέδιό μας τα ευρωπαϊκά κεφάλαια που θα λάβουμε από το ευρωπαϊκό ταμείο ανάκαμψης.
Η κοινή πρωτοβουλία Γαλλίας και Γερμανίας, που ανακοινώθηκε πριν από λίγες μέρες, είναι ένα σημαντικό βήμα προς μία πραγματική Ευρώπη της αλληλεγγύης».
