Το νησί, που είναι γνωστό και με το όνομα “Νησί των Φιδιών” είναι το μοναδικό γνωστό “σπίτι” της χρυσοκέφαλης οχιάς στον πλανήτη. Σχεδόν κανείς δεν επισκέπτεται το νησί, εκτός από μερικούς επιστήμονες, στους οποίους έχει χορηγηθεί ειδική άδεια για τη μελέτη των φιδιών, μία φορά το χρόνο. Το νησί επισκέπτεται περιστασιακά και το Ναυτικό της Βραζιλίας, με σκοπό τη φροντίδα του αυτόνομου πλέον φάρου που χτίστηκε το 1909. Πιστεύεται, ακόμα, ότι λαθροκυνηγοί φτάνουν στο νησί, διεκδικώντας μία χρυσοκέφαλη οχιά, με την τιμή της να φτάνει μέχρι και τα 30.000 δολάρια στη μαύρη αγορά.
Οι λόγοι, για τους οποίους η οχιά έχει γίνει τόσο θανατηφόρα, αποτελούν ακόμη ένα άλυτο μυστήριο, καθώς δε διαφέρει πολύ από τα “αδέλφια” της στην ηπειρωτική χώρα. Η θεωρία που επικρατεί, πάντως, είναι ότι πριν από 11.000 χρόνια ανέβηκε η στάθμη της θάλασσας και χώρισε το νησί από τη Βραζιλία, γεγονός που άφησε τα φίδια στο νησί με περιορισμένες πηγές τροφής, πέρα από τα αποδημητικά πουλιά. Το πρόβλημα που δημιούργησε αυτή η κατάσταση, δεδομένου ότι τα περισσότερα δηλητήρια χρειάζονται κάποιο χρόνο να δράσουν, είναι ότι τα πουλιά προλάβαιναν να μεταναστεύσουν αλλού, πριν δράσει το δηλητήριο. Έτσι, τα φίδια εξέλιξαν το δηλητήριό τους σε ένα απίστευτα δυνατό δηλητήριο, το οποίο μπορεί να σκοτώσει σχεδόν αμέσως το θήραμα και είναι πέντε φορές πιο ισχυρό από το δηλητήριο των υπόλοιπων φιδιών.Ακόμα και πριν απαγορευτεί η είσοδος στο νησί, υπήρχαν αρκετές ιστορίες ανθρώπων που υπέκυψαν στα θανατηφόρα αρπακτικά. Μια ιστορία μιλάει για ένα ψαρά, ο οποίος παρασύρθηκε στο νησί, αφού οι μηχανές της βάρκας του σταμάτησαν να λειτουργούν. Ο ψαράς τόλμησε να κατευθυνθεί προς την ενδοχώρα, αγνοώντας τι τον περίμενε. Όταν τελικά ανακαλύφθηκε το σκάφος του, βρέθηκε νεκρός μέσα σε μια λίμνη αίματος γεμάτος από δαγκώματα φιδιών. Μια άλλη ιστορία είναι αυτή του τελευταίου φαροφύλακα του νησιού και της οικογένειάς του, οι οποίοι φημολογείται ότι έτρεχαν με τρόμο, όταν τα φίδια μπήκαν μέσα από τα παράθυρα, ενώ τα σώματά τους βρέθηκαν αργότερα διάσπαρτα σε ολόκληρο το νησί.
Το ίδιο το όνομα του νησιού, μιλάει για την ταραγμένη ιστορία του. Το Ilha de Queimada Grande, που χονδρικά μεταφράζεται ως “το νησί της μεγάλης φωτιάς”, ονομάζεται έτσι λόγω μιας αποτυχημένης προσπάθειας για την ανάπτυξη φυτείας μπανάνας σε αυτό. Ωστόσο, τα τελευταία 15 χρόνια, ο πληθυσμός των φιδιών στο νησί έχει μειωθεί κατά πολύ, μέχρι 15%, λόγω ενός συνδυασμού ασθένειας και αποψίλωσης. Μάλιστα, σύμφωνα με την Κόκκινη Λίστα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης, η χρυσοκέφαλη οχιά απειλείται με εξαφάνιση.
