Κάπου στο κέντρο της αχανούς Ρωσίας, στα νότια Ουράλια Όρη, κρύβεται μια μικρή λίμνη, η Καράτσεϊ. Η πανέμορφη υδάτινη έκταση, ξεπροβάλει μέσα από το ορεινό τοπίο, για να σαγηνεύει καθώς το γαλάζιο χρώμα των νερών ενώνεται με το πράσινο δάσος.
Όμως, η ομορφιά αυτή κρύβει ένα θανατηφόρο μυστικό. Σαν μια… Σειρήνα της φύσης, προσελκύει με το κάλος της τον κάθε Οδυσσέα, που αν κάνει το λάθος και υποκύψει στη γοητεία της, κινδυνεύει με βέβαιο θάνατο!
Ο λόγος είναι απλός, αν και αθέατος: Πρόκειται για το πιο μολυσμένο μέρος σε ολόκληρο τον πλανήτη Γη, λόγω των υψηλών επιπέδων ραδιενέργειας. Σύμφωνα μάλιστα με τους υπολογισμούς μία ώρα παραμονής στην περιοχή ισοδυναμεί με βέβαιο θάνατο!
Δικαιολογημένη λοιπόν η παρομοίωση με τις αρχαιοελληνικές Σειρήνες, τις γυναικείες αυτές θεότητες που σχετίζονταν με το νερό και το θάνατο και οι οποίες προσέλκυαν με το τραγούδι τους, τους ναύτες για να τους οδηγήσουν στην καταστροφή.
Σε αντίθεση όμως με τις Σειρήνες, πίσω από το θανατηφόρο μυστικό της Καράτσεϊ, κρύβεται ο άνθρωπος, αφού ήταν αυτός που τη μόλυνε σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα να μην μπορεί ούτε ο ίδιος να πλησιάσει. Η ιστορία της μόλυνσης της Καράτσεϊ δεν έχει φυσικά τίποτα το ποιητικό… Πίσω από την καταστροφή κρύβεται ο Ψυχρός Πόλεμος, η ανάπτυξη της πυρηνικής τεχνολογίας, και φυσικά τραγικά λάθη, παραλείψεις και συγκάλυψη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…
Η δημιουργία ενός εργοστασίου πλουτωνίου για την πυρηνική βιομηχανία
Σοβιετική Ένωση, τέλη του 1945: Δεκάδες στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στέλνουν 70.000 κρατουμένους στις όχθες του ποταμού Techa, με αποστολή να χτίσουν μια μυστική πόλη. Λίγους μήνες νωρίτερα, οι ΗΠΑ είχαν δείξει σε όλον τον κόσμο τη δύναμη της πυρηνικής βόμβας, με τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η Σοβιετική Ένωση δεν επρόκειτο να δεχτεί να μην διαθέτει οπλοστάσιο αντίστοιχης ισχύος κι έτσι διατάσσεται η άμεση δημιουργία ενός εργοστασίου παραγωγής πλουτωνίου στα νότια Ουράλια Όρη.
Η μυστική στρατιωτική βιομηχανία θα διευθύνονταν από τη Κοινοπραξία Χημικών Μαγιά και θα γινόταν γνωστή ως Τσελιάμπινσκ-40. Μέσα σε λίγα χρόνια, οι ολοκαίνουριοι πυρηνικοί αντιδραστήρες θα παρήγαγαν όλο το απαραίτητο πλουτώνιο για να τροφοδοτήσουν το πρώτο ατομικό όπλο της Σοβιετικής Ένωσης.
